onverwachtse terugkomst
17 November 2012 | Nederland, Urk
Lieve mensen,
Zoals jullie hebben gehoord is er een dreigende oorlog gaande in Israël.
Op dit moment schrijven we helaas onze laatste blog van ons avontuur, we zitten inmiddels al in het vliegtuig richting Brussel waar Gerdien d'r vader ons vanaf daar oppikt...
We willen graag ons verhaal nog aan jullie kwijt.
Het begon als volgt:
Donderdagmiddag rond 15.00 uur kwamen we na een lange rit van 4 uur aan in Jaffa, we verbleven in de hostel voor vrijwilligers van Sar-El. (Hetzelfde hostel van vorig weekend)
Nadat we onze koffers hadden achtergelaten, ging we zoals gewoonlijk op pad. Op zoek naar WIFI;-) we belanden toen natuurlijk bij Dé Mac..
Op dat moment wisten we natuurlijk al wel van de gevechten af in de Gazastrook, maar dat het er nu hevig aan toegaat was voor ons toen onbekend.
Na weer op de hoogte te zijn van het nieuws in Nederland gingen we terug naar de hostel, waar moesten wachten op onze maaltijd.
Na een potje dammen, werden we opeens allemaal opgeroepen.. Het luchtalarm was afgegaan, we moesten 10 minuten op de grond liggen en wachten totdat het voorbij was!
Er ging van alles door ons heen, we konden alleen maar samen bidden om bescherming.. Het is niet te beschrijven hoeveel angst er opdat moment door je heen gaat.. Af en toe moesten we lachen van de spanning..
Na de tijd hoorde we dat er 2 raketten op Tel-Aviv waren afgevuurd.. Sinds 1991 is er nooit meer een luchtalarm afgegaan.
Pffff.. Het was zeker schrikken en Gerdien zag het niet meer zitten.. We wisten niet wat ons overkwam.
Nadat we nog hadden geskypt met onze familie.. Zijn we die kant opgegaan om wat slaap te pakken!
We hebben redelijk goed geslapen.. Maar het geluid van het luchtalarm zat nog in ons geheugen en wanneer we iets hoorde waar het op leek.. 'Sting oenze harte ffies stille'
De volgende morgen na het ontbijt zijn we op pad gegaan voor internet.. Beslissen wat we gaan doen blijven of terug naar Nederland?
Na een paar uur wikken en wegen, hebben we samen de knoop doorgehakt; 'we gaan terug naar huis' het risico willen we hier niet nemen..
Helaas hoe dit is afgelopen.. Het liefst wilden we blijven, maar de situatie is op dit moment zorgelijk, dus namen we het zekere voor het onzekere..
Nadat onze vlucht was geboekt vanaf Nederlandse bodem.. Hebben we ons voorbereid op de terugreis!
Gisteravond nog gezellig met de mensen van de groep gezeten en afscheid genomen! Was best dubbel want je zit wel 2 weken ineens met elkaar en daarna zie je elkaar misschien wel nooit meer! Best een gek afscheid maar gelukkig hebben we de social media om contact te houden met deze mensen!
Om 11 uur zijn we per taxi naar het vliegveld gereden. Toen we daar aankwamen werden we helemaal ondervraagd: wat is de reden van jullie bezoek? Hoe lang zijn jullie in Israël geweest? Waarom heb je een stempel van Tunesië in je paspoort? Dit zijn zo een paar vragen die ons gesteld werden. Na deze vragenlijst werden we doorgestuurd naar de bagage check! We moesten onze koffers op een band zetten en als het goed was, konden we dan gaan inchecken. Natuurlijk moesten onze koffers helemaal van top tot teen gecheckt worden! Echt alles werd eruit gehaald! Jammer voor ons want we hadden net alles netjes ingepakt! Alles werd met een soort van tandenborstel ding helemaal gescand! Gelukkig mocht alles mee en konden we eindelijk inchecken! Het personeel was trouwens wel erg vriendelijk en wilde ons overal bij helpen.
Na een vlucht van 4 uurtjes zijn we nu bijna weer thuis. Nog een uurtje rijden en we zijn weer op de Bult!
We zijn ervan overtuigd dat we de goede beslissing hebben genomen! Maar er komt een dag dat deze trip vervolgd wordt!;)
Jullie allemaal bedankt voor jullie support, leuke reacties en natuurlijk het meeleven in de laatste paar dagen!
Liefs Christine & Gerdien
Zoals jullie hebben gehoord is er een dreigende oorlog gaande in Israël.
Op dit moment schrijven we helaas onze laatste blog van ons avontuur, we zitten inmiddels al in het vliegtuig richting Brussel waar Gerdien d'r vader ons vanaf daar oppikt...
We willen graag ons verhaal nog aan jullie kwijt.
Het begon als volgt:
Donderdagmiddag rond 15.00 uur kwamen we na een lange rit van 4 uur aan in Jaffa, we verbleven in de hostel voor vrijwilligers van Sar-El. (Hetzelfde hostel van vorig weekend)
Nadat we onze koffers hadden achtergelaten, ging we zoals gewoonlijk op pad. Op zoek naar WIFI;-) we belanden toen natuurlijk bij Dé Mac..
Op dat moment wisten we natuurlijk al wel van de gevechten af in de Gazastrook, maar dat het er nu hevig aan toegaat was voor ons toen onbekend.
Na weer op de hoogte te zijn van het nieuws in Nederland gingen we terug naar de hostel, waar moesten wachten op onze maaltijd.
Na een potje dammen, werden we opeens allemaal opgeroepen.. Het luchtalarm was afgegaan, we moesten 10 minuten op de grond liggen en wachten totdat het voorbij was!
Er ging van alles door ons heen, we konden alleen maar samen bidden om bescherming.. Het is niet te beschrijven hoeveel angst er opdat moment door je heen gaat.. Af en toe moesten we lachen van de spanning..
Na de tijd hoorde we dat er 2 raketten op Tel-Aviv waren afgevuurd.. Sinds 1991 is er nooit meer een luchtalarm afgegaan.
Pffff.. Het was zeker schrikken en Gerdien zag het niet meer zitten.. We wisten niet wat ons overkwam.
Nadat we nog hadden geskypt met onze familie.. Zijn we die kant opgegaan om wat slaap te pakken!
We hebben redelijk goed geslapen.. Maar het geluid van het luchtalarm zat nog in ons geheugen en wanneer we iets hoorde waar het op leek.. 'Sting oenze harte ffies stille'
De volgende morgen na het ontbijt zijn we op pad gegaan voor internet.. Beslissen wat we gaan doen blijven of terug naar Nederland?
Na een paar uur wikken en wegen, hebben we samen de knoop doorgehakt; 'we gaan terug naar huis' het risico willen we hier niet nemen..
Helaas hoe dit is afgelopen.. Het liefst wilden we blijven, maar de situatie is op dit moment zorgelijk, dus namen we het zekere voor het onzekere..
Nadat onze vlucht was geboekt vanaf Nederlandse bodem.. Hebben we ons voorbereid op de terugreis!
Gisteravond nog gezellig met de mensen van de groep gezeten en afscheid genomen! Was best dubbel want je zit wel 2 weken ineens met elkaar en daarna zie je elkaar misschien wel nooit meer! Best een gek afscheid maar gelukkig hebben we de social media om contact te houden met deze mensen!
Om 11 uur zijn we per taxi naar het vliegveld gereden. Toen we daar aankwamen werden we helemaal ondervraagd: wat is de reden van jullie bezoek? Hoe lang zijn jullie in Israël geweest? Waarom heb je een stempel van Tunesië in je paspoort? Dit zijn zo een paar vragen die ons gesteld werden. Na deze vragenlijst werden we doorgestuurd naar de bagage check! We moesten onze koffers op een band zetten en als het goed was, konden we dan gaan inchecken. Natuurlijk moesten onze koffers helemaal van top tot teen gecheckt worden! Echt alles werd eruit gehaald! Jammer voor ons want we hadden net alles netjes ingepakt! Alles werd met een soort van tandenborstel ding helemaal gescand! Gelukkig mocht alles mee en konden we eindelijk inchecken! Het personeel was trouwens wel erg vriendelijk en wilde ons overal bij helpen.
Na een vlucht van 4 uurtjes zijn we nu bijna weer thuis. Nog een uurtje rijden en we zijn weer op de Bult!
We zijn ervan overtuigd dat we de goede beslissing hebben genomen! Maar er komt een dag dat deze trip vervolgd wordt!;)
Jullie allemaal bedankt voor jullie support, leuke reacties en natuurlijk het meeleven in de laatste paar dagen!
Liefs Christine & Gerdien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
